Deze research biedt een stand van zaken van de veiligheidssituatie in Venezuela, die bijzonder complex en turbulent is. Hij updatet de COI Focus van 20 april 2018 en heeft betrekking op de periode van april 2018 tot maart 2019. De research werd beëindigd op 12 maart 2019.
Sinds 2014 heerst in Venezuela een politieke en sociaal-economische crisis. De hyperinflatie heeft een ernstige impact op de mogelijkheid om toegang te krijgen tot voedsel, geneesmiddelen en andere basisgoederen. Venezuela blijft een van de meest gewelddadige landen ter wereld en kent een massale uittocht van zijn bevolking. De buitenlandse sancties hebben vanaf nu betrekking op een zeventigtal personen.
Doordat Juan Guaidó zichzelf op 23 januari 2019 uitriep tot president, gaat de oppositie een versnelde evolutiefase in en volgen de betogingen elkaar op. Guaidó kan rekenen op de steun van de Verenigde Staten, van de Limagroep (vijftien Latijns-Amerikaanse landen plus Canada) en van verschillende lidstaten van de Europese Unie. Maduro wordt gesteund door Rusland en China.
De protagonisten van het conflict kunnen in twee categorieën worden verdeeld. Het leger, de politie en de inlichtingendienst maken deel uit van de institutionele actoren. Volgens het OVV is het aantal moorden dat aan hen wordt toegeschreven, gestegen. Onder de extra-institutionele actoren bevinden zich de colectivo’s, de megabanda’s, de guerrilla’s en de GOA’s. Volgens het OVV is het aantal moorden dat aan hen wordt toegeschreven, gedaald.
De straffeloosheid als gevolg van mensenrechtenschendingen is algemeen. Er is sprake van buitengerechtelijke executies, willekeurige arrestaties, slechte omstandigheden in de gevangenissen en van discriminatie van personen die worden beschouwd als leden van de oppositie.
De mensenrechtenschendingen zijn vooral gericht op oppositieleden, betogers, voorbijgangers tijdens de betogingen, familieleden van personen die een band hebben met de protesten van januari 2019, mensenrechtenactivisten en ten slotte op mediaprofessionals.
Beleid
Het beleid dat de commissaris-generaal voert, is gestoeld op een grondige analyse van nauwkeurige en actuele informatie over de algemene situatie in het land van oorsprong. Die informatie wordt op professionele manier verzameld uit verschillende objectieve bronnen, waaronder het EASO, het UNHCR, relevante internationale mensenrechtenorganisaties, niet-gouvernementele organisaties, vakliteratuur en berichtgeving in de media. Bij het bepalen van zijn beleid baseert de commissaris-generaal zich derhalve niet alleen op de op deze website gepubliceerde COI Focussen opgesteld door Cedoca, dewelke slechts één aspect van de algemene situatie in het land van herkomst behandelen.
Uit het gegeven dat een COI Focus gedateerd zou zijn, kan bijgevolg niet worden afgeleid dat het beleid dat de commissaris-generaal voert niet langer actueel zou zijn.
Bij het beoordelen van een asielaanvraag houdt de commissaris-generaal niet alleen rekening met de feitelijke situatie zoals zij zich voordoet in het land van oorsprong op het ogenblik van zijn beslissing, maar ook met de individuele situatie en persoonlijke omstandigheden van de asielzoeker. Elke asielaanvraag wordt individueel onderzocht. Een asielzoeker moet op een voldoende concrete manier aantonen dat hij een gegronde vrees voor vervolging of een persoonlijk risico op ernstige schade loopt. Hij kan dus niet louter verwijzen naar de algemene omstandigheden in zijn land, maar moet ook concrete, geloofwaardige en op zijn persoon betrokken feiten aanbrengen.
Voor dit land is geen beleidsnota beschikbaar op de website.