De vreemdeling doet een verzoek om internationale bescherming bij de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) die het verzoek registreert. Nadien moet de vreemdeling zijn verzoek daadwerkelijk indienen. De DVZ bepaalt in welke taal de asielprocedure verloopt en stelt de verzoeker een aantal vragen over zijn persoonsgegevens. De verzoeker geeft bij zijn registratie alle relevante documenten af die hij bij zich heeft.
De DVZ gaat na of België verantwoordelijk is voor het asielonderzoek en maakt hiervoor toepassing van de ‘Dublin III-verordening’.
Op de DVZ vult de verzoeker met de hulp van een tolk een vragenlijst van het CGVS in, die peilt naar de redenen waarom hij zijn land van herkomst is ontvlucht. Vanaf het tweede verzoek geeft de verzoeker de nieuwe elementen aan.
De medewerker van de DVZ leest de vragenlijst voor en de verzoeker ondertekent voor akkoord.
De DVZ stuurt het asieldossier door naar het CGVS dat het uitgebreid zal onderzoeken.
Elk dossier dat de DVZ aan het CGVS overhandigt, wordt gescreend op individuele bijzondere procedurele noden of kwetsbaarheden.
Na zijn verzoek om internationale bescherming te hebben gedaan kan de verzoeker bij Fedasil terecht voor de toewijzing van een opvangplaats, materiële hulp en sociale, juridische en medische begeleiding.
België telt een 50-tal opvangcentra die worden beheerd door Fedasil of een van zijn partners (het Rode Kruis, bijvoorbeeld). Dit zijn open centra en ze bieden alle dezelfde diensten aan: opvang, begeleiding, omkadering van het dagelijks leven en een buurtwerking.
