Deze COI Focus maakt een stand van zaken op over de algemene situatie in de Ethiopische hoofdstad Addis Abeba. Het onderzoek richt zich in het bijzonder op de periode van januari 2021 tot februari 2022. Het onderzoek werd afgesloten op 25 februari 2022.
Ethiopië is een multi-etnische federatie, opgedeeld in elf regio’s en twee bestuurlijk onafhankelijke steden waaronder de hoofdstad Addis Abeba. De stad bestaat uit elf substeden.
De hoofdstad is multi-etnisch. Volgens de volkstelling zijn de Amhara de grootste etnische groep in Addis Abeba, met bijna de helft van de stadspopulatie. De Oromo zijn goed voor 19 % van de bevolking en de Gurage voor 16 % van de bevolking in Addis Abeba. De rest van de stad is verdeeld tussen de Tigray, de Silt'e en de Gamo.
De door Cedoca geraadpleegde bronnen maken geen gewag van een gewapend conflict met strijdende partijen in de hoofdstad Addis Abeba.
De hoofdstad is lang een bubbel geweest waar het geweld in de andere delen van het land geen invloed heeft. In november 2021, wanneer Tigray- en Oromo-strijders de hoofdstad naderen, barst deze bubbel. De federale regering kondigt een nationale noodtoestand af in november 2021. Een massale mobilisatiecampagne, de inzet van drones en de aanwezigheid van premier Abiy aan de frontlijn doen het tij keren. Een maand later trekken Tigray-troepen zich terug naar hun regio in het noorden en concentreren Oromo-strijders zich meer op het westen en zuiden van Oromia. Op 15 februari 2022 beëindigt de overheid de noodtoestand ondanks de conflicten die nog steeds volop woeden in het land, zij het buiten de hoofdstad.
Voor de afkondiging van de nationale noodtoestand begin november 2021 halen verschillende bronnen aan dat burgers die niet politiek actief zijn weinig kans lopen om een doelwit te vormen van geweld van overheidszijde louter op basis van hun etnische identiteit. Andere bronnen geven aan dat in de opbouw naar, en vooral sinds het uitbreken van het conflict in Tigray in november 2020 de Tigray in het hele land, en ook in Addis Abeba, te maken krijgen met schorsingen, ontslagen, bevroren bankrekeningen, intimidatie, controles, arrestaties en detenties. De overheid haalt aan dat arrestaties en detenties zeer gericht worden ingezet tegen personen die banden hebben met het TPLF. Mensenrechtenorganisaties en internationale media weerleggen dit. Er bestaan geen nationale statistieken van het aantal Tigray dat begin 2022 wordt vastgehouden. Sommige bronnen vermelden cijfers tot 30.000 Tigray in detentie.
Waar de Amhara het doelwit vormen van geweld door gewapende groepen in onder meer Oromia, vond Cedoca geen informatie in de geraadpleegde bronnen over dergelijk etnisch geweld in de hoofdstad. Na de repressie volgend op het geweld na de moord op de Oromo-zanger Hachalu Hundessa eind juni 2020, vinden in de maanden daarop heel wat arrestaties plaats van Oromo en Oromo-leiders in en rond de hoofdstad. Daarnaast is sprake van een agressieve campagne tegen het OLA en Oromo-milities in Oromia door de veiligheidstroepen. HRW en OSG verwijzen naar arrestaties van Oromo in de hoofdstad en daarbuiten in het kader van de noodtoestand vanaf november 2021.
De initiële relatief liberale, hands-off benadering van premier Abiy tegenover reguliere media en online activiteiten neemt af in de tweede helft van 2019 wanneer de regering de macht consolideert voorafgaand aan de verkiezingen gepland voor mei 2020. In de aanloop naar de uitgestelde verkiezingen van juni 2021 worden (mensenrechten)activisten en oppositiefiguren geconfronteerd met intimidatie, pesterijen, aanvallen, arrestaties en geweld door zowel overheids- als niet-overheidsactoren. Verschillende journalisten in Addis Abeba zijn doorheen 2021 lastig gevallen, gearresteerd en vastgehouden omwille van het uitoefenen van hun job, in het bijzonder als ze schrijven over het conflict in het noorden van het land en de gewapend verzet in Oromia.
Politique de traitement
La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont le Bureau européen d’appui en matière d’asile, le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies, des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.
Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.
Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.