Le traitement réservé par les autorités nationales à leurs ressortissants qui retournent dans le pays

Niederländisch

Dit rapport is een update van de COI Focus van 20 juli 2018 met als titel Sort des Congolais rapatriés en République démocratique du Congo (RDC) depuis 2015. Dit document beschrijft de houding van de Congolese autoriteiten ten opzichte van hun teruggekeerde burgers nadat ze het land illegaal hadden verlaten en/of een verzoek om internationale bescherming (VIB) in België hadden ingediend en/of in België hadden verbleven. Deze research interesseert zich niet voor de manier waarop de autoriteiten hun teruggekeerde burgers behandelen wegens hun politiek, etnisch, religieus of terroristisch profiel.

Dit rapport behandelt de periode tussen juli 2018 en mei 2019.

De terugkeer naar het land van herkomst moet worden overwogen wanneer de vreemdeling niet voldoet aan de voorwaarden voor zijn verblijf in België. Deze terugkeer kan vrijwillig of gedwongen zijn. Vrijwillige terugkeer betekent dat de beslissing om terug te keren toekomt aan de vreemdeling, die zijn reis zelf mag organiseren of een beroep kan doen op een terugkeerprogramma, dat wordt gecoördineerd door het Federaal Agentschap voor de Opvang van Asielzoekers (Fedasil) en wordt georganiseerd door de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) of door de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ). De terugkeer is echter gedwongen wanneer het opvangland de persoon tegen zijn zin terugzendt naar zijn land van herkomst. De DVZ organiseert de terugkeer.

La RDC is het derde grootste land van ontheemding met 5,1 miljoen personen, onder wie 4,4 miljoen intern ontheemden, 620.800 vluchtelingen en 136.400 verzoekers om internationale bescherming. De meeste vluchtelingen van de DRC werden opgevangen door buurlanden (Oeganda, Rwanda, Burundi).

Op dit ogenblik leven naar schatting 80.000 Congolezen in België. De Congolezen komen hoofdzakelijk naar België om te studeren, om familiale redenen en wegens de conflicten in de DRC. In 2017 en 2018 staat België op de derde plaats qua aantal verzoeken om internationale bescherming ingediend in de Europese Unie door Congolezen, na Frankrijk en Griekenland.

België voert in de DRC (sinds 2006) preventiecampagnes tegen illegale immigratie om de Congolezen te ontmoedigen, te migreren en internationale bescherming in België aan te vragen. Op politiek vlak waren de relaties tussen België en de DRC de voorbije jaren vrij gespannen maar sinds de eedaflegging van Felix Tshisekedi voor het presidentschap begin 2019 worden er tekenen van ontspanning waargenomen sinds de toestemming voor Brussels Airlines om zijn vluchten te hernemen en de heropening van het Schengenhuis.

In 2006 werd er een memorandum van overeenstemming gesloten met de DRC om de terugkeer van uitgeprocedeerde verzoekers om internationale bescherming en illegale immigranten te vergemakkelijken. Volgens de geraadpleegde bronnen functioneert dit memorandum zeer goed in de praktijk en de vrijwillige of gedwongen terugkeer van België naar de DRC wordt sinds vele jaren georganiseerd.

Bij hun aankomst op de luchthaven van Njdili worden de personen die uit België gedwongen terugkeerden naar Kinshasa, geïdentificeerd.

Catherine Ramos van de ngo Justice First maakt als enige bron melding van opsluitingen en mishandelingen na een gedwongen repatriëring van Congolezen (uit Groot-Brittannië). De andere bronnen vermelden dergelijke problemen niet.

De organisatie Getting the Voice Out publiceerde een communiqué ter gelegenheid van de laatste collectieve repatriëring die België op 26 maart 2019 naar de DRC organiseerde, maar geeft geen informatie over de opvang van de Congolezen in hun land van herkomst.

Het rapport van de Nederlandse autoriteiten wijdt een hoofdstuk aan de repatriëringen naar de DRC (zonder het land van herkomst te specificeren). Dit hoofdstuk bevat het standpunt van het UNHCR, volgens hetwelk er geen enkel probleem werd gemeld bij de gedwongen terugkeer van Congolezen naar de DRC.

Volgens het rapport van de Amerikaanse autoriteiten vinden er bij de grensposten controles plaats, tijdens welke personen (geen specifiek profiel vermeld) kunnen worden lastiggevallen of slachtoffer van afpersing kunnen worden (of worden vastgehouden tot ze betalen).

De andere geraadpleegde bronnen (de Dienst Vreemdelingenzaken, o.a. de immigratieambtenaar in Kinshasa en de adviseur bij de afdeling Identificatie en Verwijderingen van de directie Binnenlandse Controle, de Internationale Organisatie voor Migratie en drie mensenrechtenverenigingen in de DRC) melden geen problemen voor Congolezen die vrijwillig of gedwongen werden gerepatrieerd van Brussel naar Kinshasa tussen juli 2018 en mei 2019.

 

Policy

Het beleid dat de commissaris-generaal voert, is gestoeld op een grondige analyse van nauwkeurige en actuele informatie over de algemene situatie in het land van oorsprong. Die informatie wordt op professionele manier verzameld uit verschillende objectieve bronnen, waaronder het EASO, het UNHCR, relevante internationale mensenrechtenorganisaties, niet-gouvernementele organisaties, vakliteratuur en berichtgeving in de media. Bij het bepalen van zijn beleid baseert de commissaris-generaal zich derhalve niet alleen op de op deze website gepubliceerde COI Focussen opgesteld door Cedoca, dewelke slechts één aspect van de algemene situatie in het land van herkomst behandelen.

Uit het gegeven dat een COI Focus gedateerd zou zijn, kan bijgevolg niet worden afgeleid dat het beleid dat de commissaris-generaal voert niet langer actueel zou zijn.

Bij het beoordelen van een asielaanvraag houdt de commissaris-generaal niet alleen rekening met de feitelijke situatie zoals zij zich voordoet in het land van oorsprong op het ogenblik van zijn beslissing, maar ook met de individuele situatie en persoonlijke omstandigheden van de asielzoeker. Elke asielaanvraag wordt individueel onderzocht. Een asielzoeker moet op een voldoende concrete manier aantonen dat hij een gegronde vrees voor vervolging of een persoonlijk risico op ernstige schade loopt. Hij kan dus niet louter verwijzen naar de algemene omstandigheden in zijn land, maar moet ook concrete, geloofwaardige en op zijn persoon betrokken feiten aanbrengen.

Voor dit land is geen beleidsnota beschikbaar op de website.

Land: 
Democratische Republiek Congo