L'homosexualité

Nederlands

Dit document behandelt de specifieke situatie van de homoseksuelen in Guinee. Cedoca beperkt zich tot de seksuele geaardheid en verwijst niet naar het LGBT-letterwoord, dat andere groepen omvat. De term “homoseksueel” verwijst zowel naar mannen als naar vrouwen.

Het onderzoek heeft betrekking op de periode van 1 januari 2015 tot 15 november 2017.

Het nieuwe Guinese strafwetboek van 2016 en het oude strafwetboek van 1998 bestraft onkuise of tegennatuurlijke handelingen met een individu van hetzelfde geslacht met een gevangenisstraf en een boete. Bovendien bestaat er volgens de geraadpleegde bronnen geen wet die de rechten van homoseksuelen in Guinee beschermt of verdedigt.

Terwijl Amnesty International voor 2015 drie gevallen van arrestaties en veroordelingen van homoseksuelen meldt, beschikt een Guinese advocaat, die lid is van Avocats sans frontières Guinée en werd gecontacteerd door Cedoca, in verband met gerechtelijke acties niet over informatie over arrestaties, vervolgingen en veroordelingen van echte of vermeende homoseksuelen voor 2016 en 2017. Hij beschikt ook niet over informatie over arrestaties, willekeurige opsluitingen of mishandeling van homoseksuelen door de ordetroepen. De vereniging Afrique Arc-en-Ciel Conakry meldt voor die twee jaar enkele gevallen van arrestaties van HSH’s door de ordetroepen. Deze arrestaties gaven aanleiding tot de inbeslagname van goederen en tot de betaling van een geldsom in ruil voor hun vrijlating.

Over het algemeen belet de sociale stigmatisering in Guinee de slachtoffers van discriminatie op basis van seksuele geaardheid misbruiken aan te geven.

Homoseksualiteit is een taboeonderwerp in de Guinese maatschappij, een gedrag dat niet overeenstemt met de maatschappelijke orde en die homoseksuelen vaak dwingt hun seksuele geaardheid te verzwijgen om niet te worden verstoten.

Wat het standpunt en de rol van de media betreft vermelden de door Cedoca geraadpleegde artikels voor de periode die dit rapport behandelt, meestal alleen gevallen van arrestaties, de reactie van de vaak vijandige bevolking in de Guinese context en de houding van de ordetroepen. Ze maken ook melding van de verschillende standpunten van o.a. politieke en religieuze actoren in een land waar het debat over homoseksualiteit een taboe is.

De homoseksuelen die de Belgische, Franse en Zwitserse instanties ten tijde van de missie in Guinee in 2011 ontmoetten, benadrukten het belang van financiële onafhankelijkheid, die een essentiële factor vormt om marginalisatie en zelfs uitsluiting door de familie en door de maatschappij te vermijden. Terwijl de Guinese onlinepers enkele daden van homofoob geweld door de bevolking meldt, bevatten verschillende rapporten van mensenrechtenorganisaties geen informatie over dit onderwerp.

Volgens de vereniging Afrique Arc-en-Ciel Conakry worden homoseksuelen gediscrimineerd op het vlak van huisvesting en werk, maar is de situatie met betrekking tot gezondheidszorg verbeterd.

Wegens het taboe op homoseksualiteit worden homoseksuelen vaak gedwongen hun seksuele geaardheid te verzwijgen om niet te worden verstoten. Er bestaan in Conakry ontmoetingsplaatsen voor homoseksuelen, die echter niet uitsluitend voor hen zijn voorbehouden. De vereniging Afrique Arc-en-Ciel Conakry is de enige vereniging die actief is op gebied van rechten van homoseksuelen, maar onder het mom van sensibilisering, preventie, opsporing, strijd tegen discriminatie en stigmatisering in het kader van HIV/aids.

De gespecialiseerde bronnen op gebied van rechten van homoseksuelen in het bijzonder en van mensenrechten in het algemeen melden geen geweld tegen homoseksuelen dat door de overheid wordt gestimuleerd, voor de periode die dit rapport behandelt. De onlinepers wijst er zelfs op dat de minister voor Mensenrechten en Publieke Vrijheden zijn steun aan homoseksuelen heeft betuigd. Volgens hem moeten homoseksuelen beschikken over dezelfde rechten en over dezelfde bescherming als andere burgers. De bronnen zijn het er echter over eens dat de religieuze kringen in Guinee homoseksuele praktijken veroordelen.

Beleid

Het beleid dat de commissaris-generaal voert, is gestoeld op een grondige analyse van nauwkeurige en actuele informatie over de algemene situatie in het land van oorsprong. Die informatie wordt op professionele manier verzameld uit verschillende objectieve bronnen, waaronder het EASO, het UNHCR, relevante internationale mensenrechtenorganisaties, niet-gouvernementele organisaties, vakliteratuur en berichtgeving in de media. Bij het bepalen van zijn beleid baseert de commissaris-generaal zich derhalve niet alleen op de op deze website gepubliceerde COI Focussen opgesteld door Cedoca, dewelke slechts één aspect van de algemene situatie in het land van herkomst behandelen.

Uit het gegeven dat een COI Focus gedateerd zou zijn, kan bijgevolg niet worden afgeleid dat het beleid dat de commissaris-generaal voert niet langer actueel zou zijn.

Bij het beoordelen van een asielaanvraag houdt de commissaris-generaal niet alleen rekening met de feitelijke situatie zoals zij zich voordoet in het land van oorsprong op het ogenblik van zijn beslissing, maar ook met de individuele situatie en persoonlijke omstandigheden van de asielzoeker. Elke asielaanvraag wordt individueel onderzocht. Een asielzoeker moet op een voldoende concrete manier aantonen dat hij een gegronde vrees voor vervolging of een persoonlijk risico op ernstige schade loopt. Hij kan dus niet louter verwijzen naar de algemene omstandigheden in zijn land, maar moet ook concrete, geloofwaardige en op zijn persoon betrokken feiten aanbrengen.

Voor dit land is geen beleidsnota beschikbaar op de website.

Land: 
Guinee

Informatie over de asielprocedure op maat van de asielzoeker, vindt u op : asyluminbelgium.be.